چرا کارها را به تعویق می اندازیم و چطور بر آن غلبه کنیم؟
- بدون دیدگاه
به نام خداوند بخشنده و مهربان
یکی از بزرگ‌ترین موانعی که در مسیر رشد شخصی و موفقیت با آن روبرو هستیم، «به تعویق انداختن کارها»ست. بارها برای همه ما پیش آمده که انجام کاری را به آینده موکول کنیم، بدون اینکه دلیل قانع‌کننده‌ای داشته باشیم. اما اگر عمیق‌تر نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که ریشه این تعلل در یک واژه ساده اما قدرتمند است: ترس.
ترس؛ ریشه پنهان تعلل
ترس در اشکال مختلفی ظاهر می‌شود. گاهی در قالب کمال‌گرایی و گاهی در قالب اولویت‌بندی‌های اشتباه. در هر دو حالت، ریشه اصلی همان ترس است.
۱. ترس در پوشش کمال‌گرایی
کمال‌گرایی یکی از شایع‌ترین جلوه‌های ترس است. این مورد نیز خود می تواند باعث به تعویق انداختن کارها شود.
فرد کمال‌گرا قبل از انجام هر کاری آن‌قدر درگیر جزئیات و تحلیل‌های بی‌پایان می‌شود که هرگز قدم اول را برنمی‌دارد یا آن را نیمه‌کاره رها می‌کند.
مثلاً کسی که قصد نوشتن کتابی دارد، بارها و بیش ازحد متن خود را مرور می‌کند، ایراد می‌گیرد، بازنویسی می‌کند، و در نهایت ممکن است هرگز کتابش را منتشر نکند.
چون پشت این رفتار، ترس از «ناکافی بودن» و «خراب شدن نتیجه» پنهان است.
۲. ترس در نقاب اولویت‌بندی
نوع دیگری از به تعویق انداختن کارها وقتی بروز می‌کند که کارهای مهم را دائم به ته صف کارهایمان می‌بریم.
می‌گوییم: «بعداً انجام می‌دهم»، «فردا شروع می‌کنم»، یا «از شنبه».
اما در واقعیت، ما از مواجهه با چالش‌های آن کار می‌ترسیم. مثلا وقتی تصمیم می‌گیریم وزن کم کنیم، به جای شروع ورزش، بهانه می‌آوریم که «بگذار این هفته بگذرد». این بهانه‌ها ناشی از ترس از سختی‌ها، رنج، یا شکست است.
ذهن ما چگونه ترس را تقویت می‌کند؟
ذهن ناخودآگاه تفاوتی بین “نکنه خراب بشه” و “می‌خوام خراب بشه” قائل نمی‌شود.
وقتی مدام به «نکنه خراب بشه» فکر می‌کنیم، ذهن آن را به عنوان یک فرمان اجرا می‌کند و ناخودآگاه کاری می‌کند که یا کار را انجام ندهیم یا به شکلی انجام دهیم که واقعاً خراب شود.
این قدرت ذهن است و باید مراقب کلماتی که در ذهنمان می‌چرخد، باشیم.
چطور بر تعلل غلبه کنیم؟
راه‌حل ساده اما قدرتمند است: برو در دل ترس.
همانند لحظه‌ای که می‌خواهیم در تابستان به آب سرد رودخانه بپریم. هر چقدر بیشتر معطل کنیم، ترسمان بیشتر می‌شود. اما کافیست یک‌بار شیرجه بزنیم، بدنمان به دمای آب عادت می‌کند و دیگر خبری از آن ترس اولیه نیست.
در کتاب دانش خلق خواسته‌ها نیز به این موضوع پرداخته شده که برای غلبه بر ترس و احساسات منفی، باید مستقیماً با آن‌ها روبرو شویم.
لازم است برای جلوگیری از به تعویق انداختن کارها بر ریشه این موضوع یعنی ترسهایمان تمرکز کنیم.
تنها راه کاهش قدرت ترس، انجام عمل است. هر بار که کاری را که از آن می‌ترسید انجام می‌دهید، بخشی از آن ترس در ذهن شما فرو می‌ریزد.
نتیجه‌گیری
به تعویق انداختن کارها در ذهن ما یک پرونده باز ایجاد می کند که انرژی ذهنی‌مان را می‌گیرد و تمرکزمان را کاهش می‌دهد.
اگر می‌خواهیم احساس سبکی و آرامش ذهنی داشته باشیم، باید این پرونده‌های باز را ببندیم؛ یعنی باید کارهای معوقه را انجام دهیم و تمامشان کنیم.
پس اگر امروز کاری دارید که مدت‌هاست آن را عقب انداخته‌اید، معطل نکنید. در دل ترس بروید، اقدام کنید، و ببینید که ترس به تدریج محو می‌شود.
در نهایت، یادمان نرود:
خداوند قدرت خلق زندگی را در دستان ما گذاشته است. با اعتماد به او، می‌توانیم هر ترسی را پشت سر بگذاریم.
خدا یار و نگهدارتان.
