به نام خدا
تأثیر محیط بر رفتار ما از عوامل مهمی است که اگر دررابطهبا آن آگاه نباشیم میتواند به ضرر ما تمام شود. میتواند ما را از خواستههایی که داریم دورتر کند. محیط در چند گام میتواند روی ما اثر خود را بگذارد.
جذابیت
ما موجودی نیستی که در این سیاره یکه و تنها به حال خودمان رها شده باشیم و هیچچیزی روی ما و زندگیمان اثر نگذارد، بدون هیچ مزاحمتی بتوانیم به زندگی خودت برسیم و آن را پیش ببریم.
چه دوست داشته باشیم یا نداشته باشیم بههرحال در عصری زندگی میکنیم که از هر گوشهوکنار عنصری به نام رسانه مثل قارچ سبز شده و میخواهد قاب توجه ما را بدزدد. جالبتر است بدانیم که این عنصر خیلی هم باهوش است.
برای درک بهتر تأثیر محیط بر رفتار خوب است بدانیم که او همچون موجودی هزار چهره به شکلهای مختلف خودش را درمیآورد.
هم آن را میتوانیم در قفسه کتابخانه ببینیم که در قالب کتابی جلوی چشمانمان خودنمایی میکند. هم میتوانیم در صفحه تلویزیون شاهدش باشیم، هم میتوانیم در اینترنت و دنیای مجازی بهوفور تماشایش کنیم و هم در ضبط اتومبیلمان به آن گوش کنیم.
هم بر روی پرده سینما هوش از سرمان میبرد و دهانمان را از تعجب باز میکند و هم در گوشی موبایل لحظهای ما را به حال خود نمیگذارد. همهجا به دنبال ماست تا توجه ما را به خودش جلب کند چرا که کارش همین است و به همین منظور ساخته شده است که به آن توجه کنیم.
مرکز توجه
«در واقع این عنصر هوشمند بسیار پیش از ما فهمیده که کانون توجه ما حتی از طلا هم باارزشتر است!»
به هر شکل ممکن در هرجایی که بتواند میخواهد توجه ما را مال خودش کند و برایش هیچ فرقی نمیکند که این کار را روی یک بیلبورد تبلیغاتی موقعی که در حال قدمزدن یا رانندگی در خیابان هستیم انجام دهد.
تا رختخواب هم دنبالمان کند و در صفحه موبایل قاب ما را بدزدد، بههرحال او خبره این کار است و بهراستی که استادانه این کار را انجام میدهد.
تأثیر محیط بر رفتار را با مثالی میشود بهتر فهمید. وقتی که در حال تماشای فیلمی هستیم که مثلاً: روابطی را درون آن نمایش میدهد که بههیچوجه دوست نداریم آنها را در زندگی خود تجربه کنیم.
از دیدن این فیلم با این نوع روابطی که نشان میدهد حس و حال بدی داریم و بااینحال مشغول تماشای آن هستیم!
در واقع داریم به آن توجه میکنیم و باحال بدی هم داریم این کار را میکنیم. در آنسوی پرده، چه بدانیم و آگاه باشیم و چه ندانیم داریم بهسرعت خوراک برای نابغه درون یا همان ذهن ناخودآگاه فراهم میکنیم؛ ولی چه خوراکی؟
مشتی غذاهای متعفن و فاسد که موشها و کرمها در میان آنهمه غذاهای فاسد در حال رفتوآمد هستند.
داریم بهزور این حجم از آلودگی و فساد را به خورد نابغه شگفتانگیزی میدهیم که همچون کودک کم سن و سالی هر چه به او بدهیم میخورد و کاری ندارد چه به او میدهیم.