آیا موفق شدن آسان است؟

به نام خداوند بخشنده مهربان

سوالی درذهنم بالا و پایین می پرید و می گفت که آیا موفق شدن آسان است ؟

گرچه ندایی هم همیشه در درونم نجوا می کرد که برو دنبال علاقت ولی ترس از تغییر و ترس از اینکه آدم نتواند با علایقش به موفقیت برسد انسان را ناچار می کند به دنبال کاری برود که چندان علاقه ای هم بدان ندارد.

زحمت کشیدن آن هم به شکل رنج بردنی که در انتظار رسیدن به گنج باشد واقعا عذاب آور و انرژی کاه است چرا که هر چه جلوتر می رویم و مسائل را حل می کنیم بازهم مسائل و موانع دیگری وجود دارند که می بایست آنها را هم برای پیشبرد اهدافمان حل کنیم و همین است که زحمت و انرژی فوق العاده ای را از ما میگیرد.

شاید در ابتدای راه انرژی و توان موشک واری داشته باشیم ولی هرچه جلوتر می رویم سوخت این موشک هم رفته رفته رو به کاهش می گذارد و نیرو و توان خود را از دست می دهد .

آن وقت است که دیگر حرکت کردن و پیشروی به ما حال خوشی نمی دهد که هیچ تبدیل به دردسری خودساخته برایمان میشود و مدام به خود می گوییم که ما را چه شد که خود را به چنین مخمصه و دردسری انداختیم و تازه این آغاز ماجراست .

روی دیگر سکه هم وجود دارد و آدمهایی را می بینیم که به ندای درونی برو دنبال علاقت , لبیک گفتند و کاری را که انجام می دهند عاشقش هستند و هرچقدر هم که می خواهد طول بکشد و زمان ببرد و انرژی بطلبد برایشان فرقی ندارد و اساسا به این چیزها فکر هم نمی کنند بلکه از دست و پنجه نرم کردن با آن کار در حال لذت بردن هستند.

اصلا برای چنین آدمهایی انجام آن کار از خوردن یک تکه کیک خوشمزه هم بیشتر کیف می دهد و زمانی که در حال انجامش هستند اصلا گذر زمان را حس نمی کنند و وقتی بالای سرشان میروی و می خواهی حواسشان را پرت کنی حتی متوجه حضورت هم نمیشوند چه رسد به اینکه حواسشان پرت شود .

وقتی مثلا باب راس را در حال نقاشی کشیدن می بینی می فهمی که برو دنبال علاقت یعنی چه. انگار دارد بیشتر بازی می کند تا نقاشی بکشد . می بینی دارد با طرح ها و خطوط و رنگهایش صحبت می کند.

انگاری که خطوط و شکل ها گوش دارند و صدای او را می شنوند و منتظرند تا او چیزی  بخواهد و آنها برایش انجام دهند. می بینیم که او با نقاشی هایش زندگی می کند, بازیگوشی می کند و از آرزوهایش سخن می گوید و این هنر همچون عصایی سحرآمیز است که میان انگشتانش به خلق زیبایی ها مشغول است.

شاید هم بهمن هاشمی را در تلویزیون دیده باشی آن وقت شاید ندای برو دنبال علاقت را واضح تر بتوانی درک کنی. وقتی می بینی که دارد با شور و حرارت برنامه اش را اجرا می کند انگار نه انگار که این صرفا شغل اوست و به حدی با شور و اشتیاق صحبت می کند که آدم را سر ذوق می آورد و لذت بردن از این کار را در تمام وجنات او شاهد هستیم و آنونس هایی را که با آن همه شور و شعف اجرا می کند نشان از ذوقی سرشار و علاقه ای است که او نسبت به حرفه اش دارد.

چرا دور برویم همین خود تو مواقعی بوده که داشتی شیر آبی را تعمیر می کردی یا نقاشی می کشیدی یا شعر می خواندی یا با حرکات ورزشی پشتک و وارو می زدی یا برای کسی ماجرایی تعریف می کردی یا  برقکاری خانه خودت را تعمیر می کردی و یا در حال انجام هر کار دیگری بوده ای که آنرا خیلی دوست داشتی و عاشقش بودی و داشتی به ندای برو دنبال علاقت گوش می دادی.

به خودت نگاه کرده ای که چقدر راحت مثل آب خوردن این کار را انجام داده ای ؟

ممکن بوده بین کار, مشکلی هم پیش بیاید مثلا برقها بروند یا نقاشیت خراب شود یا در حین تعمیر لوله آب ,لوله بترکد

بهرحال این چیزها اصلا حالت را خراب نکرده که هیچ به شکل عجیبی همچنان مشتاق بوده ای و در پی به انجام رساندن کارت بوده ای.

تا حالا از خودت پرسیده ای چرا ؟

تو عاشق آن کار بودی و برای انجامش به هیچ وجه زور نمیزدی و هر پیچی را که سفت میکردی به اندازه انجام لذتبخش ترین کار دنیا به تو کیف و هیجان می داد. مگر غیر از این است .

پس چرا برای رسیدن به موفقیت مثلا در زمینه مالی به هر کاری تن در میدهی ؟

چرا بار سنگین کارهای دشواری را که هیچ علاقه ای به آنها نداری و انجام دادنشان هیچ سودی به حالت ندارد را به دوش می کشی؟

و چرا به سمت علاقه و توانایی و تمایل قلبی خودت نمی روی و این جسارت و شجاعت را به خرج نمی دهی؟

چرا به سمت آنچه که روحت و تمام وجودت برای انجام دادنش پر می زند نمی شتابی و خودت را از بند ترس ها و خود کم بینی ها نمی رهانی؟

وقتی جواب این سوالها را بیابی می فهمی که برای موفق شدن اصلا نیازی به زور زدن نیست .

دانلود ویدیو آیا موفق شدن آسان است با کیفیت HD